Energetika diplomatiyasi va geosiyosati markazi jamoasining yangi maqolasida mualliflar “energetika xavfsizligi” tushunchasini ta’riflab, uning texnik, iqtisodiy, geosiyosiy va ekologik jihatlarini ko‘rib chiqishgan. Mualliflar ta’kidlashicha, energiyaga bo‘lgan hozirgi jahon talabi va global dekarbonizatsiya tendensiyasi davlatlardan ta’minot ishonchliligini iqlim xavflariga bardoshlilik bilan muvozanatlashtirishni talab qilmoqda.   Maqolada yetakchi iqtisodiyotlar – Germaniya, Yaponiya, AQSH, Xitoy, shuningdek, energetika tizimlari rivojlanish darajasi bo‘yicha taqqoslanadigan davlatlar (Qozog‘iston, Misr, Eron) strategiyalari tahlil qilingan. Energiya manbalarini diversifikatsiya qilish, qayta tiklanuvchi energiya manbalari va yadro energetikasini rivojlantirish, energiya samaradorligini oshirish hamda energiyani saqlash tizimlarini yaratish kabi yo‘nalishlarga alohida e’tibor qaratilgan. Qiyosiy sharh asosida har bir mamlakatda energiya manbalarini import qilish va o‘z ishlab chiqarishi o‘rtasidagi muvozanat qanday shakllanganligi ko‘rsatib berilgan.   Mualliflar energiya balansi tuzilmasi va importga qaramlik darajasini taqqoslaydilar: O‘zbekiston qazilma yoqilg‘ilar (asosan tabiiy gaz) ulushi bo‘yicha Qozog‘iston va Eronga yaqin, biroq qayta tiklanadigan energiya va atom energetikasi rivojlangan mamlakatlardan (Germaniya, Yaponiya, Xitoy) orqada qolmoqda. Shu bilan birga, tashqi qaramlikning pastligi barqarorlikni kafolatlamasligi ta’kidlangan - yuqori darajadagi taqchilliklar va infratuzilmaning eskirishi hatto resurslar bilan boy davlatlar uchun ham jiddiy muammolarga aylanmoqda.   Maqolaning yakuniy qismida O‘zbekiston uchun tavsiyalar ishlab chiqilgan: qayta tiklanuvchi energiya manbalari va atom energetikasini keng ko‘lamda rivojlantirish orqali energiya balansini diversifikatsiya qilish, infratuzilmani modernizatsiya qilish va energiya tejash amaliyotlarini joriy etish, to‘plash tizimlari va “aqlli” tarmoqlarni yaratish, energiya almashinuvi bo‘yicha mintaqaviy hamkorlikni mustahkamlash, shuningdek, institutsional islohotlar va kadrlar salohiyatini rivojlantirish. Mualliflar mamlakatning milliy xususiyatlarini hisobga olgan holda xalqaro ilg‘or tajribalarni moslashtirish zarurligiga alohida urg‘u berishgan.   Maqolani “Journal of Interdisciplinary Science”da o‘qing   * Istiqbolli xalqaro tadqiqotlar instituti (IXTI) hech qanday masalada muassasaviy nuqtai nazarni bildirmaydi; bu yerda keltirilgan fikrlar faqatgina muallif yoki mualliflarga tegishli bo‘lib, ular IXTIning qarashlarini aks ettirmaydi.

Atlantadagi (AQSH, Jorjiya shtati) Xitoy tadqiqotlari markazi tomonidan “China Currents” jurnalida chop etilgan doktor Abbos Boboxonovning maqolasi Xitoy Kommunistik partiyasi (XKP) uchinchi plenumi Pekin siyosatining, ayniqsa Markaziy Osiyoga nisbatan, yo‘nalishlarini qanday belgilashi mumkinligi haqida batafsil va nozik tahlilni taqdim etadi. Muallif 1978-yildagi tarixiy Uchinchi Plenumga o‘xshatib, so‘nggi plenumni Xitoyda o‘sib borayotgan iqtisodiy muammolar – o‘sish sur’atlarining pasayishi, sanoatning qisqarishi va demografik bosim oldida o‘zini tahlil qilish va qayta ko‘rib chiqish pallasi sifatida baholaydi. Plenum tomonidan “Xitoy modernizatsiyasini ilgari surish uchun islohotlarni yanada chuqurlashtirish to‘g‘risida”gi qarorning qabul qilinishi, partiya nazoratining ehtiyotkorona kuzatuvi ostida bo‘lsa-da, bozor islohotlariga qat’iy sodiqlikni ko‘rsatadi.   Boboxonovning ta’kidlashicha, plenum yakunlari diplomatik almashinuvlar va investitsiya kelishuvlarini faollashtirishga turtki bo‘ldi. Xitoy va Markaziy Osiyo o‘rtasidagi savdo ko‘rsatkichlari sezilarli darajada o‘sdi – 2022-yildagi 70 milliard dollardan 2024-yilda qariyb 95 milliard dollargacha – va bu yaqinda bo‘lib o‘tgan prezident tashriflari chog‘ida olingan keng ko‘lamli sarmoyaviy va’dalar bilan to‘ldirilmoqda. Bu voqealar o‘zaro bog‘liqlikning chuqurlashib borayotganini ko‘rsatadi, bunda Markaziy Osiyo bir vaqtning o‘zida ham xomashyo manbai, ham Xitoyni Yevropa va Yaqin Sharq bilan bog‘lovchi logistika yo‘lagi sifatida ikki tomonlama rol o‘ynaydi. Shu bilan birga, Xitoyning mintaqada “yashil” energetikani rivojlantirish tashabbuslarini, jumladan, Xinjiang Goldwind kabi kompaniyalar tomonidan amalga oshirilayotgan shamol va quyosh energiyasi loyihalarini qo‘llab-quvvatlashi iqlimni muhofaza qilish bo‘yicha global majburiyatlarga va mintaqani ekologik o‘zgartirish maqsadlariga tobora mos kelayotganini ko‘rsatadi.   Maqolada ko‘rsatilgan hamkorlikning yana bir yangi yo‘nalishi – agrobiznesdir. Xitoy rahbariyati uzoq muddatli oziq-ovqat xavfsizligini ta’minlashga intilayotganligi sababli, Markaziy Osiyoning qishloq xo‘jaligi salohiyati Xitoyning ichki ehtiyojlariga qimmatli qo‘shimcha sifatida qaralmoqda. Uchinchi plenumning ulkan Xitoy bozorini umumiy global imkoniyatga aylantirishga chaqirig‘i mintaqadan qishloq xo‘jaligi mahsulotlari eksportini ko‘paytirishga yo‘l ochishi mumkin. Nihoyat, maqolada ta’kidlanishicha, Xitoyning mintaqaviy barqarorlikdan strategik manfaatdorligi - xususan, Shinjionga nisbatan sezgirligi tufayli – uning kelajakdagi hamkorligini ham belgilab beradi. Iqtisodiy hamkorlik bilan bir qatorda, Shanxay hamkorlik tashkiloti kabi platformalar orqali xavfsizlik, terrorizmga qarshi kurash va mintaqaviy muvofiqlashtirish sohalaridagi hamkorlikni kengaytirish davom etishi kutilmoqda.   Xulosa qilib aytganda, doktor Boboxonov uchinchi plenumdan keyin Xitoy va Markaziy Osiyo davlatlari o‘rtasida rivojlanishi mumkin bo‘lgan ko‘p qirrali aloqalarning keng qamrovli prognozini taqdim etadi. Uning ta’kidlashicha, Pekinning yangilangan islohotlar yo‘nalishi, garchi ichki sabablarga asoslangan bo‘lsa-da, mintaqa uchun muqarrar ravishda tarkibiy oqibatlarga olib keladi, bu esa uning ham strategik hamkor, ham Xitoyning tashqi iqtisodiy tashabbuslarini sinovdan o‘tkazish uchun maydon sifatidagi rolini kuchaytiradi. Shu munosabat bilan Markaziy Osiyo Xitoyning uzoq muddatli iqtisodiy qayta qurilishida ham manfaatdor tomon, ham foyda oluvchiga aylanmoqda.   * Istiqbolli xalqaro tadqiqotlar instituti (IXTI) hech qanday masalada muassasaviy nuqtai nazarni bildirmaydi; bu yerda keltirilgan fikrlar faqatgina muallif yoki mualliflarga tegishli bo‘lib, ular IXTIning qarashlarini aks ettirmaydi.

O‘z maqolasida Rustam Maxmudov yashil o‘tish haqidagi zamonaviy munozara yanada chuqurroq va nochiziqli mulohazani talab etishini ta’kidlaydi. Muallif Yevropa Komissiyasining ta’riflariga asoslanib, yashil o‘tish nafaqat texnologik innovatsiyalarni, balki iqtisodiy va ijtimoiy rivojlanish modelining o‘zida ham tub o‘zgarishlarni nazarda tutishini qayd etadi. Biroq, Maxmudov mutaxassis sifatida e’tirof etganidek, hozirgi yondashuvlar ko‘pincha chiziqli mantiq domida qolmoqda – go‘yo gap yashirin ziddiyatlar va tarkibiy cheklovlarni hisobga olmagan holda bir tizimdan boshqasiga to‘g‘ridan-to‘g‘ri o‘tish haqida ketayotgandek.   Maqolada sanoat inqiloblari davrida ildiz otgan “o‘sishparastlik” – ishlab chiqarishni miqdoriy ko‘paytirish mafkurasi hodisasiga alohida e’tibor qaratilgan. Maxmudov hatto yashil o‘tishning asosiy elementi bo‘lgan aylanma iqtisodiyot tarafdorlari ham ko‘pincha mahsuldorlik qarashlarining asiri bo‘lib qolayotganini asosli tarzda ko‘rsatib beradi. U aylanma modelni tanqidiy tahlil qilib, uning ziddiyatini ko‘rsatadi: amalda, cheksiz texnologik yangilanish va ommaviy iste’molni saqlab qolish litiy va nodir yer metallari kabi yangi resurslarni qazib olishning ko‘payishiga olib keladi, bu esa e’lon qilingan maqsadlarning haqiqiy barqarorligini shubha ostiga qo‘yadi.   Muallif ommaviy iste’mol mafkurasi, Yozef Shumpeter tomonidan tasvirlangan ijodiy buzg‘unchilik mexanizmlari va zamonaviy texnologik taraqqiyot mantig‘i o‘rtasidagi bog‘liqlikni batafsil yoritib beradi. Maxmudovning ta’kidlashicha, talabni doimiy ravishda rag‘batlantirmasdan va tovarlarning eskirishini tezlashtirmasdan, kapitalistik iqtisodiyot dinamikasi mumkin emas, demak, yashil o‘tish ham bu qonuniyatlardan chetda qola olmaydi. Shu nuqtai nazardan, u haqiqatan ham yopiq aylanma iqtisodiyotni barpo etish imkoniyatiga shubha bilan qaraydi, chunki resurslarni qayta ishlash jismoniy, termodinamik va iqtisodiy chegaralarga ega.   Nihoyat, ekspert ta’kidlashicha, yashil texnologiyalar foydalanish bosqichida chiqindilarni kamaytirishiga qaramay, qazib olish va ishlab chiqarish bosqichlarida sezilarli ekologik xarajatlar bilan birga keladi. Maxmudov litiy va nodir yer elementlarini qazib olishda ifloslanish darajasi yuqoriligi va elektromobillar ishlab chiqarishda uglerod izi ko‘pligi haqida ishonchli ma’lumotlarni keltiradi. Tahlilni yakunlar ekan, u nafaqat hozirgi yashil o‘tish modelining zaif tomonlarini aniqlash, balki uni takomillashtirishning yanada real yo‘llarini taklif etishga qodir bo‘lgan keyingi fundamental tadqiqotlar zarurligi haqida xulosa chiqaradi.   * Istiqbolli xalqaro tadqiqotlar instituti (IXTI) hech qanday masalada muassasaviy nuqtai nazarni bildirmaydi; bu yerda keltirilgan fikrlar faqatgina muallif yoki mualliflarga tegishli bo‘lib, ular IXTIning qarashlarini aks ettirmaydi.

Moskva davlat xalqaro munosabatlar instituti (MGIMO) professori Ivan Safranchuk va Rustam Maxmudov Markaziy Osiyodagi islomiy radikalizmga bag‘ishlangan tadqiqotlarida mintaqadagi radikal islomiy harakatlarning tarixiy rivojlanishi, qonuniyatlari va kelajak yo‘nalishlarini tahlil qiladilar. Mualliflar ta’kidlashlaricha, XX asr davomida Markaziy Osiyoda islomning rivojlanishi asosan ichki mintaqaviy jarayonlar ta’sirida, mahalliy an’analar va o‘ziga xoslik shakllanishi bilan chambarchas bog‘liq holda yuz bergan. Ular, sovet davrida islomiy amaliyotlar bostirilgan bo‘lsa, XX asr oxiridagi siyosiy erkinlashtirish, ayniqsa qayta qurish davrida siyosiy islomning qayta tiklanishiga olib kelganini va bu mintaqa bo‘ylab turli harakatlar hamda tashkilotlarning paydo bo‘lishiga turtki berganini ta’kidlaydilar. Biroq, mualliflar ushbu guruhlar dastlab diniy va siyosiy fikr shakllanishida muhim rol o‘ynagan bo‘lsa-da, ular asta-sekin davlat hokimiyati tomonidan chetlatilgani va bu ularning mamlakat ichidagi ta’sirini cheklaganini qayd etadilar.   Mualliflar Markaziy Osiyoda faoliyat yuritayotgan radikal islomiy tashkilotlarning ikki turi o‘rtasida aniq farq o‘tkazishni taklif qiladilar. Birinchi toifaga ichki islomiy uyg‘onishga yo‘naltirilgan, diniy poklanish va siyosiy hayotda zo‘ravonliksiz ishtirok etishga urg‘u beradigan guruhlar kiradi. Ikkinchi turga Markaziy Osiyodan keng geosiyosiy maqsadlarni amalga oshirish uchun odam yollash va amaliy baza sifatida foydalanishga intilayotgan xalqaro tashkilotlar kiradi. Safranchuk va Maxmudov ta’kidlashlaricha, har ikkala toifadagi tashkilotlar ham mintaqaviy hukumatlar tomonidan ularning faoliyatini to‘xtatish uchun huquqiy, siyosiy va kuch ishlatish choralarini qo‘llaydigan kuchli bosimga duch kelmoqda. Bundan tashqari, ular ilgari mintaqada o‘z ta’sirini kengaytirishga intilgan jihodchi harakatlar jiddiy harbiy mag‘lubiyatga uchragani, bu esa ularning amaliy salohiyati va g‘oyaviy jozibadorligini zaiflashtirganini qayd etadilar.   Radikal islomiy tashkilotlarning ushbu muvaffaqiyatsizliklariga qaramay, mualliflar Markaziy Osiyoda islomiy radikalizm butunlay yo‘qolib ketmasligi mumkin, degan xulosaga keladilar. Ularning fikricha, mintaqada davom etayotgan diniy uyg‘onish – ijtimoiylashuv va madaniylashuv jarayonlari tufayli – radikal g‘oyalarning saqlanib qolishi uchun qulay muhit yaratadi. Garchi davlat qatag‘onlari siyosiy islomning eng ochiq ko‘rinishlarini to‘xtatsa-da, diniy ongning kengayish tendensiyasi radikal qarashlar, ayniqsa jamiyatning norozi qatlamlari orasida ma’lum darajada qo‘llab-quvvatlanishda davom etishi mumkinligini anglatadi. Shu munosabat bilan, tadqiqot hukumatlar radikallashuvga qarshi kurashish bo‘yicha sa’y-harakatlarini ijtimoiy-iqtisodiy muammolarni hal qilish va mo‘tadil islomni rag‘batlantirishga qaratilgan siyosat bilan uyg‘unlashtirib, hushyorlikni saqlab qolishlari kerakligini taklif qiladi.   * Istiqbolli xalqaro tadqiqotlar instituti (IXTI) hech qanday masalada muassasaviy nuqtai nazarni bildirmaydi; bu yerda keltirilgan fikrlar faqatgina muallif yoki mualliflarga tegishli bo‘lib, ular IXTIning qarashlarini aks ettirmaydi.

Rustam Maxmudov o‘z maqolasida “Tolibon” harakatining Afg‘onistonda hokimiyatga qaytishini, uning sabablarini, oqibatlarini va xalqaro munosabatlarga ta’sirini tahlil qiladi. U 2021-yilda Afg‘oniston hukumatining tez qulashiga olib kelgan omillarni, jumladan, davlat institutlarining zaifligi, korrupsiya hamda AQSH va uning ittifoqchilari siyosatining samarasizligini batafsil ko‘rib chiqadi. Maqolada ta’kidlanishicha, xalqaro hamjamiyatning Afg‘onistonni barqarorlashtirish bo‘yicha ko‘p yillik sa’y-harakatlariga qaramay, toliblar deyarli qarshiliksiz o‘z hokimiyatini tiklashga erishdi.   Maqolaning asosiy e’tibori “Tolibon” hokimiyatga qaytganidan keyingi ichki va tashqi siyosatidagi o‘zgarishlarga qaratilgan. Muallif ta’kidlashicha, toliblar xalqaro aloqalarni saqlab qolish istagini bildirgan va mo‘tadilroq yo‘l tutishni va’da qilgan bo‘lsa-da, ularning amaliy siyosati an’anaviy radikal g‘oyalarga sodiqligini ko‘rsatmoqda. Xususan, ayollar huquqlarini cheklash, muxolifatni bostirish va qat’iy diniy me’yorlarni tiklashga alohida e’tibor berilmoqda.   Maqolaning yana bir muhim jihati – jahon hamjamiyatining Afg‘onistondagi yangi rejimga munosabatini baholashdir. Muallif turli mamlakatlar pozitsiyalarida farq borligini qayd etadi: ba’zi davlatlar toliblar bilan ehtiyotkorona munosabat o‘rnatishga intilsa, boshqalari ularning qonuniyligini tan olishdan butunlay bosh tortmoqda. Maqolada “Tolibon” siyosatining mintaqaviy xavfsizlikka, jumladan, terrorizm tahdidi va qochqinlar oqimiga ta’siri, shuningdek, vaziyatning Markaziy Osiyo mamlakatlariga ta’siri tahlil qilingan.   Xulosa qilib aytganda, maqola zamonaviy Afg‘oniston voqeligining chuqur tahlilini taqdim etib, toliblarning hokimiyatga kelish mexanizmlari, ularning ichki siyosati va bu jarayonning xalqaro oqibatlarini yoritib beradi. Muallifning ta’kidlashicha, voqealarning keyingi rivoji ko‘p jihatdan jahon hamjamiyatining “Tolibon” rejimi bilan munosabatlarda yagona yondashuvni ishlab chiqish qobiliyatiga bog‘liq bo‘ladi.   * Istiqbolli xalqaro tadqiqotlar instituti (IXTI) hech qanday masalada muassasaviy nuqtai nazarni bildirmaydi; bu yerda keltirilgan fikrlar faqatgina muallif yoki mualliflarga tegishli bo‘lib, ular IXTIning qarashlarini aks ettirmaydi.

IXTI tashrif buyuruvchi ilmiy xodimi Jon Hongpyo Janubiy Koreyaning sportni rivojlantirishga rasmiy yordamining (SRY) K-Silk Road tashabbusi doirasidagi rolini o‘rganmoqda. Muallif tushuntirishicha, Koreya yordam oluvchi mamlakatdan donor mamlakatga aylangach, ko‘p tarmoqli SRY dasturlarini faol joriy etmoqda, bunda sport xalqaro hamkorlikni rivojlantirishning o‘ziga xos vositasiga aylanmoqda. U ta’kidlaydi, sport SRY nafaqat rivojlanayotgan mamlakatlarda salomatlik va farovonlikni mustahkamlashga hissa qo‘shadi, balki o‘zgaruvchan geosiyosiy vaziyatda Koreyaning Markaziy Osiyo bilan munosabatlarini mustahkamlaydi va diplomatik ko‘prik vazifasini bajaradi.   U sport SRYni Janubiy Koreya va Markaziy Osiyo o‘rtasidagi aloqalarni mustahkamlashga qaratilgan strategik siyosat – K-Silk Road tashabbusining muhim mexanizmi ekanligini ta’kidlaydi. Jonning fikricha, bu tashabbus Janubiy Koreyaning keng qamrovli diplomatik maqsadlariga mos keladi, ayniqsa Ukraina va Rossiya o‘rtasidagi urush hamda Donald Trampning AQSH prezidenti lavozimiga qaytishi ehtimoli kabi global voqealar fonida. Muallif Koreyaning qo‘shma ta’lim dasturlari, murabbiylar almashinuvi va mahalliy sport infratuzilmasini rivojlantirish orqali Markaziy Osiyo ishlarida ishtirok etishi muhimligini ta’kidlaydi. Uning fikricha, bu sa’y-harakatlar nafaqat qabul qiluvchi mamlakatlarda sport natijalarini yaxshilaydi, balki uzoq muddatli diplomatik va iqtisodiy hamkorlikni rivojlantirishga ham xizmat qiladi.   Muallif Koreyaning Markaziy Osiyodagi sport SRYsiga aniq misollar keltiradi, masalan, o‘zbek va qozoq sportchilarini Koreya ob’ektlarida tayyorlash va mintaqaga Koreya murabbiylarini yuborish. U bu tashabbuslar oddiy sport rivojlanishidan tashqari, ijtimoiy integratsiya, gender tenglik va jamoat salomatligini yaxshilashga yordam berishini ta’kidlaydi. Bundan tashqari, ekspert O‘zbekistondagi dolzarb sog‘liqni saqlash muammolariga, jumladan semizlik va yurak-qon tomir kasalliklarining yuqori darajasiga e’tibor qaratib, sport SRY bu muammolarni hal qilishda o‘zgartirishga qodir rol o‘ynashi mumkinligini ta’kidlaydi.   Xulosa qilib, Jon Hongpyo sun’iy intellektga asoslangan innovatsiyalar orqali sport SRYni kengaytirishni taklif qiladi, Koreyaning texnologik tajribasidan foydalanib, uning ta’sirini yanada kuchaytirish maqsadida. Uning fikricha, sun’iy intellekt mashg‘ulotlar va natijalarni tahlil qilishda inqilob qilishi, Koreyaning sport diplomatiyasida yetakchi sifatidagi rolini kuchaytirishi mumkin. Ilg‘or texnologiyalarni sport SRYga integratsiyalash orqali Janubiy Koreya Markaziy Osiyodagi o‘z ta’sirini mustahkamlab, ayni paytda Barqaror rivojlanish maqsadlarini ilgari surishi mumkinligini Jon ta’kidlaydi.   * Istiqbolli xalqaro tadqiqotlar instituti (IXTI) hech qanday masalada muassasaviy nuqtai nazarni bildirmaydi; bu yerda keltirilgan fikrlar faqatgina muallif yoki mualliflarga tegishli bo‘lib, ular IXTIning qarashlarini aks ettirmaydi.